Jak udowodnić zasiedzenie?

Wnioskodawca domagając się zasiedzenia nieruchomości musi wykazać następujące okoliczności:

• nieprzerwane posiadanie nieruchomości przez okres 20 lat, o ile posiadanie uzyskał w dobrej wierze
• nieprzerwane posiadanie nieruchomości przez okres 30 lat, o ile posiadanie uzyskał w złej wierze
• posiadanie przez okres wskazany wyżej miało charakter posiadania samoistnego
• wykazać, że właścicielem nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie nie jest małoletni lub osoba, względem, której nie upłynął okres 2 lat od dnia ukończenia przez nią pełnoletności

Kiedy mamy do czynienia ze złą a kiedy z dobrą wiarą posiadacza samoistnego napiszemy  w osobnym artykule.

Przy wykazywaniu powyższych okoliczności wnioskodawca może korzystać z domniemań ustanowionych w Kodeksie cywilnym, które pomagają w udowodnieniu zasiedzenia.

Są to:

• domniemanie samoistności posiadania (art. 339 Kc)
• domniemanie ciągłości posiadania (art. 340 Kc)
• domniemanie ciągłości posiadania przywróconego (art. 345 Kc)
• domniemanie dobrej wiary (art. 7 w zw. z art. 172 § 1 Kc)

Aby obalić te domniemania w sprawie muszą zatem występować inni zainteresowani, którzy sprzeciwiają się zasiedzeniu. Wówczas na nich spoczywa ciężar udowodnienia tego, iż jedno lub więcej z wyżej wymienionych domniemań nie miało miejsca, np. nie istniała samoistność posiadania (bo na przykład wnioskodawca domagający się zasiedzenia był posiadaczem zależnym, np. dzierżawcą).

Zatem wnioskodawca ma interes w tym aby jak najmniej zainteresowanych przeciwników występowało w sprawie. Pisaliśmy o tym tutaj.

Zapraszamy na naszą stronę na facebooku oraz google. Zobacz także o zasiedzeniu tutaj.

Autor: radca prawny Marcin Budziak